"Van Drukte naar Rust" Klantverhalen

Steeds meer huizenkopers trekken weg uit de Randstad en zoeken een leefomgeving dichter bij de natuur; Van Drukte naar Rust. Lees hier enkele verhalen van tevreden Drieklomp ambassadeurs!

Van drukte naar rust Van drukte naar rust

"Heerlijkheid Loenen"

Vrienden voor het leven en allemaal de vijftig al even gepasseerd. Tijd om je af te vragen hoe de oude dag eruit gaat zien. Die willen ze in geen geval alleen achter de geraniums slijten. Dus kochten Inge (57) Bob (60), Carl (65) en Anita (58) met z’n vieren De Heerlijkheid Loenen bij Nijmegen. Inge: ‘Ik moet mezelf iedere morgen in de arm knijpen. Wow, wonen wij hier echt?!

Inge: “We kennen elkaar ruim dertig jaar en onze kinderen groeiden samen op. Die zijn nu allemaal ver in de twintig en allang de deur uit. Ik heb vorig jaar mijn zorgbedrijf verkocht maar Bob, Carl en Anita werken nog en willen dat ook nog wel een tijdje blijven doen, wellicht op een lager pitje. Kortom, een nieuwe levensfase brak aan en wij vroegen ons af ‘hoe gaat die eruit zien?’ Na een hardwerkend leven als ondernemers hebben we geen van vieren zin om achter de
geraniums te gaan zitten. Mijn familie komt uit Twente en daar hebben ze het gezegde ‘een zittend gat heeft altijd wat’. Wij waren toe aan een nieuw avontuur. Samen oud worden, zorgen voor elkaar en vooral actief bezig blijven.” En zo kwam het dat de mannen op zoek gingen, van alles bekeken en op slag verliefd werden op buitenplaats De Heerlijkheid Loenen, een landgoed nabij Arnhem en
Nijmegen. Het is een Rijksmonument en ligt midden in een beschermd natuurgebied langs de Waal tussen Slijk-Ewijk en Dodewaard. Inge: “Het idee om samen iets te zoeken ontstond vorige zomer en afgelopen Kerst was alles rond. Ik vind het best bijzonder dat het gelukt is om met vier mensen zo snel iets te vinden waar we allemaal gelukkig mee zijn. Het voelde een beetje als een huwelijk zo met  z’n allen bij de notaris.”

Ik ben een beetje
als Pippi Langkous:
‘Ik heb het nog nooit
gedaan dus denk wel
dat ik het kan’


Carl en Anita verhuisden vanuit Rotterdam naar de Oranjerie. Inge en Bob trokken in het landhuis. Inge: “Wij woonden in Oostvoorne. Niet dat het daar nou zo druk is maar dit is wel rust in de overtreffende trap. Je leeft hier dichter bij de natuur, voelt de seizoenen en dat maakt je bewuster. Als we ’s avonds bij zonsondergang nog even buiten zitten, zien we roofvogels overvliegen.”
In het landhuis is een B&B met zes gastenkamers en een prachtige trouwzaal die door de vorige eigenaar werd verhuurd voor huwelijken en partijen. Inge: “Daar was de laatste jaren wel een beetje de klad in gekomen dus we moeten de boel echt nieuw leven inblazen. Omdat van ons vieren ik de enige ben die mijn bedrijf al heeft verkocht en dus tijd heb, ben ik voorlopig benoemd tot ‘de locatie manager .” Bob is de enige van de vier met horeca-ervaring maar Inge verwacht geen problemen: “Ik ben ook pas op mijn 50ste begonnen als ondernemer en dat is ook goed gegaan. Ik ben een beetje als Pippi Langkous. Die zei altijd: ‘Ik heb het nog nooit gedaan dus denk wel dat ik het kan’.” Ooit werd het historische landgoed bewoond door roofridder Loenen en zo komt het aan zijn naam. Inge: “Je voelt de geschiedenis zodra je binnenstapt en dat willen we graag behouden. We hebben alles overgenomen: meubilair, servies en beddengoed. De sfeer is warm en museaal en dat past hier heel goed. Alles hier is zo groot en imposant en we realiseren ons iedere dag dat het echt bijzonder is dat wij hier mogen wonen. Ik verheug me erop dat straks te delen met bezoekers en hoop dat die hier met hetzelfde wow-gevoel binnenstappen als wij.”

"Een wereld van verschil"

Esmeralda (41) en Harald (40) de Wilde verhuisden met hun drie kinderen Tom (11), Daan (8), Saar (6) en hond Guusje van Vathorst bij Amersfoort naar Holkerveen. Het oude en het nieuwe huis liggen op een krappe 10 minuten van elkaar rijden maar toch is het een wereld van verschil.

“Als je Holkerveen in de routeplanner zet geeft hij Nijkerkerveen aan. Zo klein is het dorp. Wij woonden in Vathorst bij Amersfoort, een fjn huis maar dicht bij de ring. Ik heb nooit geklaagd want we woonden mooi maar het gaf natuurlijk wel geluidsoverlast. Toen Harald en ik net kinderen hadden liepen we met de kinderwagen vaak richting Holkerveen want dat ligt eigenlijk heel dicht tegen Vathorst aan. Daar stond een klein arbeidershuisje dat in die tijd werd verbouwd tot een mooi, ruim woonhuis. Wij zeiden dan altijd tegen elkaar: misschien later, als we groot zijn…. Toen stond het vorig jaar november ineens te koop. Wij hadden net de zolder verbouwd, dus ik was helemaal niet met verhuizen bezig. Maar Harald wel. Die zat altijd op funda maar dat mag hij nu niet meer van mij hoor! Op een avond zei hij, ‘weet je nog dat huis waar we altijd langs liepen en wat we zo leuk vonden? Het staat te koop en ik heb een afspraak gemaakt om het te bezichtigen’. Kijken kan geen kwaad dacht ik, maar toen werd ik natuurlijk verliefd. We vielen vooral voor de tuin. Het was najaar, er scharrelden kippen rond en er kwam een konijn langs gehupst. Verder is er een boomgaard met fruitbomen en een buitenzwembad. Wij hadden daarvoor altijd in nieuwbouwhuizen gewoond waar we de tuin vanaf braakliggende grond moesten aanleggen. Dan is zo’n weelderige tuin met volgroeide bomen en struiken een droom. Een zwembad zouden wij zelf nooit hebben laten aanleggen maar nu het er is, is het heerlijk. De kinderen hebben er écht de hele zomer in gelegen. En ik leer allemaal nieuwe dingen want komende weken gaan we het zwembad ‘winterklaar maken’.

We hebben meer ruimte en de kinderen hebben alle drie een mooie, grote kamer. Ze kunnen hier ook veiliger op straat spelen. Saar is pas 6 en had voorheen nog nooit alleen op straat gespeeld. Maar het belangrijkste verschil is dat het een stuk rustiger is. Als we nu op een mooie zomeravond in de tuin zitten, is het stil om ons heen. We merken nu eigenlijk pas dat we er in het vorige huis last van hadden. Hoewel het maar een kleine 10 minuten rijden is van Vathorst, is het hier zo groen. Als we even weggeweest zijn en weer naar huis rijden, voelt het bijna als vakantie. We zitten midden in het groen maar de luxe van de stad ligt binnen handbereik. We hebben inmiddels een hond. Dat hadden we aan Daan beloofd: ‘als we ooit verhuizen naar een huis met een grote tuin dan mag jij een hond. Meteen toen hij van de verhuizing hoorde, heeft hij ons daaraan herinnerd. Zelf ben ik bijna jarig en heb ik kippen voor mijn verjaardag gevraagd. We hadden al eitjes van de overburen gekregen maar dat hoeft dan niet meer, dan rapen we ze zelf”.

"Rust, ruimte en meer natuur"

Wouter Bousché (30) en zijn vriendin Sophie (25) verhuizen deze winter vanuit een bovenwoning in de binnenstad van Arnhem naar een boerderij in de Achterhoek. Wouter: “Ik was toe aan rust, ruimte en wilde ook wel eens mijn auto voor de deur parkeren na een lange werkdag”.

Ik woonde in het centrum van Arnhem, in een bovenwoning en was al een tijdje op zoek naar iets in de buurt van de Veluwe. Ik had behoefte aan ruimte, rust en wilde dichter bij de natuur wonen. Ik merkte dat ik genoeg begon te krijgen van kleine stadse ergernissen: muziek van de buren of een trolleybus die langsrijdt. Ik ben tandarts en werk in een drukke praktijk. Als ik na een lange dag hard werken thuiskom, moet ik vaak nog eindeloos rondjes rijden voor een parkeerplek. Het klinkt misschien stom, maar ik vind het wel heel lekker dat ik de auto straks in Angerlo gewoon voor de deur kan zetten. Voor Sophie is op een boerderij wonen altijd een wens geweest. Zij droomt van eigen kippen en geiten maar ik denk eerlijk gezegd dat het voorlopig katten worden. Zij is net gestart met een drukke baan bij de gemeente en heeft behoorlijke ambities. Uiteindelijk wil ze burgemeester worden, dat zegt ze altijd voor de grap maar wie weet….

Dat vind ik ook
aantrekkelijk: dat het
huis af is. We kunnen
er zo intrekken’


Toen ik het nieuwe huis in Angerlo de eerste keer ging bekijken viel ik voor het licht en de ruimte. Het is een huis met veel wit en met fijne open ruimtes. Van buiten is het een oude boerderij met een prachtige rieten kap maar van binnen heeft het een strak, wit interieur. De vorige eigenaren hebben het prachtig opgeknapt. Dat vind ik ook aantrekkelijk: dat het af is. We moeten straks misschien wat kleine klusjes doen maar we kunnen er zo intrekken. De sfeer is Balinees en in de tuin staan grote boeddha-beelden waar er twee van blijven staan. Ik heb Indonesische roots dus die sfeer sprak mij direct aan. Angerlo ligt precies gunstig, niet ver van ons beider ouders en je bent zo in Arnhem of in de oude Hanzestad Doesburg. Sophie verheugt zich op het plattelandsleven en lekker shoppen bij boeren in de buurt voor eitjes en vlees. De vorige eigenaren hebben een vijver achter het huis aangelegd waar karpers zwemmen. Ik zou zelf nooit bedacht hebben om vissen te nemen maar nu ze er zijn, vind ik het eigenlijk wel leuk om ze te verzorgen. Ik heb er een hele gebruiksaanwijzing bij gekregen. En ja, het is rustig in Angerlo,
misschien te rustig maar dat moeten we ervaren.”